Seyitgazi Evi Olan Azgın Ceren ile Sikişgen Zevk Kıyameti

Seyitgazi, Eskişehir’in tarih ve tarlalarla çevrili sakin kasabası. Gündüzleri Seyyid Battal Gazi Türbesi ziyaretçileri ağırlar, buğday tarlaları rüzgârla dalgalanır, kahvehanelerde çay bardakları şıngırdar. Teyzeler bahçelerde biber toplar, çocuklar tozlu yollarda top koşturur, traktörler ovada iz çizer. Hava taze ekmek, toprak ve çiçek kokusuyla sarmalanır. Ne barlar ne kulüpler var; Seyitgazi, sadeliğiyle kucaklar, huzuruyla uyutur. Ama gece çökünce kasabanın masumiyeti şeytani bir sırıtışla yırtılır. Loş fenerler titreşir, kapılar sırlarla kilitlenir, bazı evlerde tutku cehennem gibi patlar. İşte böyle bir gecede, Seyitgazi evi olan azgın escort Ceren ile tanıştım; bu gece kasabayı sikişgen bir fırtınayla sikip attı. Seninle daha önce Mahmudiye gibi Eskişehir’in sessiz köşelerindeki çılgın geceleri konuşmuştuk; Seyitgazi de gece bambaşka bir ateşe bürünüyor, tıpkı o hikayelerdeki gibi.

Ceren: Seyitgazi’nin Sikişgen Yarrak İblisi
Ceren, yirmilerinin sonunda, kısa kumral saçları alev gibi, zümrüt gözleri şehvetle parlayan, ince beli ve taş gibi götüyle aklını zincirleyen bir dişi. Teninde tarlaların sıcağı, gülüşünde Seyitgazi’nin gizli laneti var. Kendi evinde, zevkin karanlık tapınağında kraliçe; yarrak delisi, sikine tapıyor, sikişgen azgınlığı kasabanın taşlarını titretiyor. “Seyitgazi’de geceyi ben sikip cehenneme yollarım,” derken sesi türbenin ruhlarını uyandırdı, sanki ova onun amıyla alev aldı. Onunla geçen gece, kasabanın sakinliğini amına koydu; evi, mütevazı sokaklardan kopup bir sikişgen cehenneme dönüştü. Ceren’in enerjisi, Seyitgazi’nin tarihini bir zevk kıyametine çevirdi; her bakışı yangın, her dokunuşu depremdi.

Evde Yarrakla Tutuşan Sikişgen Ateş
Her şey Ceren’in kasaba merkezine yakın taş evinde patladı. Kapıyı açtığında transparan bir gecelikle karşımda; göğüsleri kumaşı yırtacak gibi, dudaklarında azgın bir sırıtış. Ev mum ışığı, kan kırmızısı şarap, tütsü dumanı ve baharat kokuyordu; loşluk tenini sikiş sahnesi gibi sergiledi. “Burası benim sikişgen mabedim,” dedi, elinde şarap kadehiyle kadife kanepeye yayıldı, hareketleri yırtıcı bir zarafetle doluydu. Geceliği sıyırdı, bacaklarını açtı; amı ay ışığında sikimi çağırıyordu. “Yarrak benim tanrım,” diye inledi, sesi taş duvarlarda yankılandı. Sikimi pençelerine aldı, parmakları ateş gibi oynuyordu; hava kıvılcımlarla doldu. Çığlıkları duvarları yırttı, kanepe her sikişle gıcırdadı, ev onun azgınlığına teslim oldu. Sikimi emdi, yaladı, boğazına gömdü; her hareketi aklımı uçurdu, her dokunuşu lanetti. “Bu sadece giriş,” dedi, zümrüt gözleri alevle yanarken, sikimi esir aldı. Pencerelerden sızan tarla esintisi mumları titretti, ama Ceren’in ateşi her şeyi bastırıyordu. Cırcır böcekleri susmuş, sadece onun inlemeleri kasabanın gecesini ele geçirmişti.

Mutfakta Şarap ve Sikişgen Kasırga
Gece hızlanırken Ceren beni mutfağa çekti. Dar, ahşap kokulu mutfak; taş tezgâhta kan kırmızısı şarap, taze çilek, safran, nane ve zeytinyağı. Sanki Seyitgazi’nin ruhu burada sikişgen bir ayine hazırlanıyordu. Ceren geceliği fırlattı, çıplak bedeni loş ışıkta porno ikonu gibi parladı. Tezgâha yaslandı, götünü dikti, taş gibi kalçaları sikimi çağırıyordu. “Sikimden kaçış yok,” diye kıkırdadı, şaraptan yudum aldı, dudaklarından kırmızı damlalar süzüldü. Sikimi yakaladı, okşadı, tırnakladı; mutfak çığlıklarla doldu, tezgâh sarsıldı, çilekler ezilip saçıldı, şarap kadehi devrildi. “Hadi, sikimle Seyitgazi’yi yak,” dedi, sesi marş gibi yankılandı. Şarap kokusu, safranın keskinliği ve Ceren’in amının ateşi havayı yuttu; mutfak sikişgen cehenneme dönüştü. Hareketleri vahşi danstı, inlemeleri kasabanın sessizliğini sikip attı. Şarap kadehini kaldırdı, “Sikime şerefe,” diye güldü, dünya onun etrafında dönüyordu. Mutfak lambası titriyor, taş tezgâh onun azgınlığıyla inliyordu; zeytinyağı yere akarken, Ceren her şeyi ele geçirmişti.

Yatak Odasında Sikişgen Ritüel
Yatak odasında tarlaların rüzgârı içeri sızıyordu. Seyitgazi’nin ovasından gelen esinti, ay gökyüzünde seyirci gibi parlıyordu. Ceren yatağa yayıldı, “Burası benim sikişgen tahtım,” dedi, bacaklarını açtı, amı ay ışığında parlıyordu. Sikimi avladı, yarrak hastası gibi emdi, yaladı, boğazına gömdü; her darbesi zevk patlamasıydı. “Köylü sanma beni,” diye kükredi, sesi rüzgârı hançerledi. Yatak çatırdadı, lamba devrildi, çarşaflar savruldu. Götünü çevirdi, “Sikimin esiri ol,” dedi, kalçaları aklımı sikip attı. Ceren’in sikişgen azgınlığı Seyitgazi’nin gecesini kıyamete çevirdi; bu seks değil, ruhu lanetleyen ritüeldi. Toprak kokusu, terli teniyle karıştı; “Seyitgazi böyle sikişir,” dedi, gözleri vahşiydi. Duvarlar çığlıklarıyla yankılanıyor, tarlalar ritmine secde ediyordu. Esinti tenimizi serinletiyor, ama Ceren’in amı volkan gibi kaynıyordu.

Balkonda Şafağın Sikişgen Fırtınası
Sabaha karşı balkona fırladık. Seyitgazi uyuyordu, uzakta baykuş ötüyor, tarlalar karanlıkta uzanıyordu. Gökyüzü mora boyanıyordu. Ceren battaniyeye sarıldı, ama gözleri cehennemdi. “Sikimi burada kurban ederim,” diye hırladı, battaniyeyi fırlattı, çıplak bedeni serin havada parladı. Demirlere yaslandı, “Seyitgazi’de geceyi ben sikip bitiririm.” Sikimi pençelerine aldı, çığlıkları tarlaları yırttı, kasaba uykusunu unuttu. Teni lav gibi yanıyordu; sikimi emdi, yaladı, boğazına gömdü, her hareketi kıyametti. Rüzgâr saçlarını savurdu, inlemeleri böcekleri susturdu. Balkon dardı, ama azgınlık evreni yutuyordu; Ceren’in sikişgen ateşi Seyitgazi’nin sabahını amına koydu. “Seyitgazi benim,” dedi, şafağı sikip bitirdi. Gökyüzü kana çalarken, tarlalar uyanıyor, Ceren’in ateşi kasabayı titretiyordu. Balkon soğuktu, ama onun amı her şeyi yakıyordu.

Bahçede Toprakla Sikişgen Dans
Balkondan sonra Ceren beni bahçeye çekti. Çam ağaçları, elma ağaçları, dikenli çalılar; toprak nemli, sabah serinliği keskin. Bahçede salıncak, saksılar, eski bank vardı. Ceren çimlere yayıldı, “Seyitgazi’nin toprağı sikimle uyanır,” dedi, bacaklarını açtı. Çıplak bedeni loşlukta sikime çağırıyordu; “Burada her şey sikişgen,” diye inledi. Sikimi yakaladı, enerjisi bahçeyi titretti. “Yavaşlık tarlaya gömülsün,” diye alay etti, hızlandı. Her hareketi depremdi, çığlığı yangın; ağaçlar sikişine şahitlik ediyordu. Bahçenin sessizliği inlemelerle parçalandı; salıncak gıcırdadı, saksılar devrildi. “Seyitgazi’de zevki ben fethederim,” dedi, şafağı amına koydu. Gökyüzü mora boyanmıştı, ama Ceren’in ateşi sönmüyordu. Banka oturduk, ovayı izledik; tarlalar onun hırlamalarıyla boğuluyordu.

Teras Manzarasında Sikişgen Final
Şafak yaklaşırken Ceren beni terasa sürükledi. Teras, Seyitgazi’nin tarlalarına, türbesine bakıyordu. Ufukta sabah ışıkları kanıyordu, rüzgâr tenimizi tırmalıyordu. Ceren kenara yayıldı, “Burada geceyi sikip mühürlerim,” dedi, bacaklarını açtı. Çıplak teni sabah ışığında sikime kafa tutuyordu; “Seyitgazi benim sikişgen ovam,” diye kükredi. Sikimi yakaladı, “Huzur sananlar amına koyayım,” dedi, sesi ovada yankılandı. Rüzgâr çığlıklarıyla doldu; terasın zemini sikişle eridi. “Sikimi durduramazsın,” dedi, Seyitgazi’nin manzarası onun azgınlığıyla lanetlendi. Tarlalar uyanıyordu, ama Ceren’in ateşi evreni yutuyordu. “Bu geceyi sikimle kazırsın,” dedi, son darbeyle şafağı sikip bitirdi.

Ceren ile Seyitgazi’de Sikişgen Kıyamet
Ceren’le Seyitgazi’de geçen gece, evinden terasına, bahçeden balkona uzanan sikişgen kıyametti. Sikimi avladı, lanetledi, amına koydu. “Zevk benim amım, benim cehennemim,” dedi, rüzgâr dudaklarını yalarken. Gücün varsa, Ceren Seyitgazi’de bekliyor. Ama dikkat: Bu sikişgen yarrak celladı, sikini zincirler, ruhunu cehenneme yollar. Onunla her an, Seyitgazi’nin ovalarına destan kazır; toprak yollar çığlıklarıyla alev alır.